De lange mars van punt G naar punt D. Van geboorte naar dood. Daartussen schijnt iets te zitten wat leven heet. Wat dat leven is weet niemand, omdat het steeds weer anders wordt ingevuld. Iedereen, alle bestaanden, mogen hun eigen bestaan uitvinden. Ga er maar aan staan.

Er zijn wel een paar oriëntatiepunten. De natuur, het verlangen, de verloren onschuld, het niets, de schoonheid en meer van dat soort zaken die de romantici telkens weer het hoofd op hol jagen of tot waanzin brengen.
Rob Steenhorst weet in zijn beeld –Knekelveld/Boneyard 2012- al die thema’s op luchtig dramatische wijze met elkaar te combineren. Het hele bestaan in één beeld. Het theater van de eeuwigheid in één tijdloos digitaal bouwwerk.
Horror en ontroering gaan hand in hand. En zie, de maan schijnt door de bomen. Verder is er een stervend woud, alsmede een stel met poes op een matras, dat zich van de bodem lijkt te verheffen, als een vliegend tapijt. Maar de show wordt gestolen door een kind in een konijnenpakje, dat bij hoog en bij laag beweert dat alles goed is en dat we rustig verder moeten dromen, ook (en misschien vooral) als de wereld om ons heen terugkeert tot datgene waar we aan ontsnapt dachten te zijn.

Rommert Boonstra, PhotoQ, 17 juni 2012